Περίπου την ίδια ώρα που φθάνει ο κ. Παπανδρέου στις Βρυξέλλες θα φθάνει -για τρίτη φορά μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες- στην Ευρώπη και ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών κ. Τ. Γκάϊτνερ. Ο ένας θα συναντήσει τον κ. Juncker και τον κ. Rompuy για να ενημερωθεί τί "μαγειρεύεται" μεταξύ Παρισίων και Βερολίνου για την Ελλάδα και το haircut του ελληνικού χρέους και ο δεύτερος για να πει στους ευρωπαίους συναδέλφους του -στο πλαίσιο της συνάντησης των υπουργών οικονομικών του G20- ότι η ευρωζώνη απειλεί την παγκόσμια οικονομία!
Η θέση των ΗΠΑ διατυπωμένη τα τελευταία 24ωρα από τον αναπληρωτή υπουργό οικονομικών της Ουάσιγκτον είναι ότι «η ευρωζώνη αποτελεί πλέον τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την παγκόσμια ανάκαμψη»…
Το τελευταίο που φαίνεται να απασχολεί αυτές τις ημέρες την ευρωζώνη και τις ΗΠΑ είναι το ύψος του haircut για το ελληνικό χρέος. Η ζώνη του haircut έχει ορισθεί μεταξύ 34% και 50% και αυτό θα κριθεί όχι από οτιδήποτε έχει σχέση με την Ελλάδα ή το τί λέει η ελληνική κυβέρνηση, αλλά από τις αντοχές του τραπεζικού ευρωσυστήματος στην πίεση των αγορών για ανακεφαλαιοποίησή τους.
Όμως εδώ ακριβώς είναι ο "γόρδιος δεσμός". Ακόμα και σήμερα δεν φαίνεται να υπάρχει συμφωνία για το πόσο μπορούν να αντέξουν οι ευρωτράπεζες την συνολική κρίση χρέους στην Ευρωζώνη. Το θέμα είναι κεντρικό στην ατζέντα της συνάντησης των υπουργών οικονομικών του G20 και έχει βάλει «φωτιά» στην αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωζώνης.
Η αρμόδια ευρωπαϊκή εποπτική αρχή (ΕΒΑ) έχει ήδη αποφασίσει να ζητήσει συντελεστή κεφαλαίων Tier 1 όχι μικρότερο του 9%. Πως οι ευρωτράπεζες θα αποκτήσουν ένα τέτοιο επίπεδο κεφαλαιακής επάρκειας όταν για να το φτάσουν χρειάζονται περισσότερα από 250 δισ. ευρώ; Ποιός θα καλύψει αυτή την «τρύπα»; Οι μέτοχοι; Αυτό έχει αποκλειστεί. Οι κυβερνήσεις; Οι Γάλλοι το αρνούνται, οι Γερμανοί παραμένουν αρνητικοί αλλά το συζητάνε σαν δεύτερη επιλογή και η ΕΚΤ το αποκλείει ζητώντας το EFSF να καλύψει τις ανάγκες στήριξης του κρατικού χρέους.
Στην προετοιμασία της ατζέντας του G20 επανήλθε και η πρόταση για την ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) σαν ενδιάμεσο εργαλείο -μέσω μιας SPV- που χρηματοδοτούμενο από το EFSF θα ενισχύσει κεφαλαιακά τις τράπεζες. Οι τραπεζίτες όμως της ευρωζώνης προτιμούν να "κόψουν" τα δάνεια και να μπουν σε μία διαδικασία απομόχλευσης για να πετύχουν το 9%, παρά να... χάσουν τις τράπεζες τους. Αυτό όμως θα ισοδυναμούσε με μία συντονισμένη είσοδο της ευρωζώνης σε ύφεση χωρίς προηγούμενο και οι πολιτικοί έχουν τρομάξει από ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Η αμηχανία έχει φθάσει στο αποκορύφωμα και μένουν μόλις δέκα ημέρες για την 23η Οκτωβρίου.
Και η Ελλάδα; Η Ελλάδα είναι στο περιθώριο της συζήτησης και απασχολεί τις διαπραγματεύσεις μόνο ως πρόβλημα που θα επηρεάσει κατά το μέγεθος τις τελικές αποφάσεις και όχι ως προς το είδος της "λύσης".
Άλλωστε ο κύβος ερρίφθη για την Ελλάδα και το γνωρίζει τόσο ο κ. Βενιζέλος, όσο και ο Πρωθυπουργός: το πρωτογενές έλλειμμα είναι "εσωτερική υπόθεση" δηλαδή με όσα λεφτά έχει το ταμείο, με τόσα θα πληρώνει.
Που πάει να πει ότι η όποια χρηματοδότηση από το Α ή το Β πακέτο δεν θα αφορά μισθούς, συντάξεις, παιδεία, υγεία, κλπ. αλλά μόνο τόκους και χρεολύσια... Για τα υπόλοιπα "ξα σας" όπως λένε και οι κρητικοί δηλαδή βγάλτε τα πέρα μόνοι σας.
Αλλά αυτό μας φέρνει πολύ κοντά πλέον σε εσωτερική ανεπίσημη μερική στάση πληρωμών.