Στο μάτι του κυκλώνα έχει βρεθεί το χρηματοπιστωτικό κατεστημένο των ΗΠΑ με αφορμή τις ογκώδεις και ανυποχώρητες διαδηλώσεις στη Wall Street που συνεχίζονται παρά την αδικαιολόγητη αστυνομική βία, διαψεύδοντας μάλιστα όσους ήλπιζαν ότι οι διαμαρτυρίες, που ξεκίνησαν στις 17 Σεπτέμβρη, γρήγορα θα ξεφούσκωναν. Οι διοργανωτές της διαμαρτυρίας Occupy Wall Street είναι εμφανές ότι άγγιξαν φλέβα χρυσού υπό την έννοια ότι τα αιτήματα των συγκεντρωμένων επικοινώνησαν με την οργή της πλειοψηφίας των Αμερικάνων και μπόρεσαν να εκφράσουν την συσσωρευμένη δυσφορία τους.Στο επίκεντρο της κριτικής δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχουν βρεθεί οι τραπεζίτες λόγω της τεράστιας ευθύνης τους στην κρίση που ξέσπασε με αφορμή την κατάρρευση της Lehman Brothers τον Σεπτέμβρη του 2008 και τους κλυδωνισμούς που ακολούθησαν όχι μόνο στο τραπεζικό σύστημα αλλά σε όλη την έκταση της οικονομίας.
Το τραγικό όμως σήμερα είναι πως οι αμερικανικές τράπεζες εξακολουθούν να είναι οι μεγάλοι ασθενείς. Ο «επικίνδυνος χαρακτήρας» του επαγγέλματος δεν εντοπίζεται μόνο στην από δω μεριά του Ατλαντικού, όπως δείχνει η κατακρήμνιση των τιμών των μετοχών των γαλλικών τραπεζών. Κι οι αμερικανικές τράπεζες βρίσκονται σε μια σχεδόν ανάλογα δύσκολη θέση. Μάρτυρας αδιάψευστος τα στοιχεία για το τετράμηνο που αναμένονται να δοθούν στη δημοσιότητα την Πέμπτη 13 Οκτώβρη, αρχής γενομένης με τη JP Morgan Chase. Συνολικά αναμένεται πως τα έσοδά τους, το τρίτο τρίμηνο, θα μειωθούν κατά 4%, επιστρέφοντας στα επίπεδα του 2005. Τα δε κέρδη εκτιμάται ότι θα φτάσουν στα επίπεδα του 2002. Σε ανησυχητικά επίπεδα κινούνται ακόμη και τα CDS με τα σχετικά συμβόλαια της Morgan Stanley, της Bank of America ακόμη και της Goldman Sachs να κυμαίνονται στο 4,2%, 3,79 και 3,51% αντίστοιχα, επίπεδο που αντιστοιχεί σε junk bonds… Πίσω από αυτή την πτώση βρίσκεται η ανησυχία των επενδυτών για την έκθεση (και) των αμερικανικών τραπεζών στα ευρωπαϊκά ομόλογα, που μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλη, αποδεικνύεται αρκετή όμως για να σπείρει κλίμα πανικού σε μια αγορά τόσο νευρική ώστε, όπως έγραφαν οι New York Times της Τρίτης, οι επενδυτές πρώτα πουλούν και μετά ρωτούν...
Η Wall Street, εξ αιτίας της υπερτροφικής ανάπτυξης του χρηματοπιστωτικού τομέα στις ΗΠΑ την τελευταία δεκαετία σε βάρος της πραγματικής οικονομίας, συμβολίζει πολλά παραπάνω από μια αποτυχία χωρίς τέλος που στοίχισε πολλά λεφτά στους φορολογούμενους. Συμβολίζει την εποχή μειωμένων προσδοκιών που φέρνει στην επιφάνεια η σταθεροποίηση της ανεργίας στο 9%. Η Wall Street επίσης συμβολίζει την καταθλιπτική επιρροή που ασκούν οι μεγάλες επιχειρήσεις στην πολιτική ζωή. Γεγονός που αντιλαμβάνονται πολύ καλά οι Αμερικάνοι όπως δείχνει πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Γκάλοπ βάσει της οποίας το 62% των Αμερικάνων επιθυμούν οι επιχειρήσεις να ασκούν μικρότερη επιρροή στα δημόσια πράγματα, όταν μια δεκαετία πριν μόνο το 52% απαντούσε θετικά στο ίδιο ερώτημα. Κυρίως όμως η άνοδος της Wall Street συμβολίζει την έκρηξη των κοινωνικών ανισοτήτων στις ΗΠΑ.
Γι’ αυτό το λόγο δεν είναι τυχαίο πως απόψεις όπως: «οι πραγματικοί εξτρεμιστές είναι η ολιγαρχία της Αμερικής που θέλουν να καταπιέσουν κάθε κριτική για τις πηγές του πλούτου τους» κι η οποία αναφέρεται στην ιδεολογική επίθεση του αμερικανικού Τύπου εναντίον των Αγανακτισμένων της Wall Street δεν εκφέρεται από κάποιον συνήθη ύποπτο, τον Νόαμ Τσόμσκι για παράδειγμα ή τη Νάομι Κλάιν, αλλά τον νομπελίστα Πολ Κρούγκμαν, οικονομικό σύμβουλο του Μπιλ Κλίντον κι εκπρόσωπο της φιλελεύθερης Αμερικής...