Στο γερμανικό τύπο σήμερα κυριαρχεί το θέμα της ιταλικής πιστοληπτικής υποβάθμισης. Δευτερευόντως σχολιάζεται η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας με αφορμή τη συνάντηση του προέδρου της Α. Γκιουλ με την Α. Μέρκελ.Η χωρίς ωραιοποιήσεις ανάλυση του οίκου αξιολόγησης Standard & Poor´s, είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για να προωθήσει ή να επιβάλει την εξυγίανση της Ιταλίας, θεωρεί η Frankfurter Allgemeine Zeitung.
«Τα πακέτα εξοικονόμησης, τα οποία αποφασίστηκαν το καλοκαίρι, είναι παρά τους ισχυρισμούς του πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι είναι σε κάθε περίπτωση μία μικρή συμβολή στη λύση των οικονομικών προβλημάτων». Και η εφημερίδα κλείνει το σχόλιό της επισημαίνοντας ότι «οι Ιταλοί πολιτικοί δεν είναι ώριμοι για την ηράκλεια προσπάθεια να αντιμετωπίσουν τα κακώς κείμενα με μεταρρυθμίσεις όπως στην Ελλάδα. Κανείς πολιτικός δεν θέλει να παραδεχτεί, ότι η επισφαλής κατάσταση της Ιταλίας επέτρεψε να δημιουργηθεί μέσα από την κρίση μικρότερων κρατών της περιφέρειας μίας κρίση εμπιστοσύνης σε ολόκληρη την Ευρώπη. Από εδώ και πέρα μπορούν να βοηθήσουν σήματα προειδοποίησης και συναγερμού. Χωρίς πίεση από έξω δεν θα προχωρήσει η Ιταλία».
Η Frankfurter Rundschau κρίνει δικαιολογημένη την υποβάθμιση της χώρας επικεντρώνοντας την κριτική της στο πρόσωπο του Ιταλού πρωθυπουργού:
«Μπορεί κάποιος να κριτικάρει την ολοένα αυξανόμενη επιρροή των οίκων αξιολόγησης, αλλά ένας από αυτούς έδειξε ποια είναι τα προβλήματα της Ιταλίας: ανικανότητα της κυβέρνησης, σχεδόν καμία ανάπτυξη, δύσκαμπτες δομές, τεράστιο κρατικό χρέος. Αυτό το πόρισμα δεν θα το αμφισβητήσει κανείς στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Όμως επικρατεί φόβος. Την ίδια στιγμή ο Φίλιπ Ρέσλερ επαινεί την ιταλική κυβέρνηση. Αν και η ίδια είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα και πιο συγκεκριμένα ο επικεφαλής της. Η Ιταλία βυθίζεται στον βούρκο των χυδαίων σεξουαλικών σκανδάλων του Μπερλουσκόνι και φυσικά ο Ιταλός πρωθυπουργός δεν έχει πολύ χρόνο για την ευρωκρίση».
Για πολιτική ανάμειξη του οίκου αξιολόγησης Standard & Poor’s στην Ιταλία κάνει λόγο η γερμανική έκδοση των Financial Times:
«Η Ιταλία έχει ανάγκη από μεταρρυθμίσεις, τόσο οικονομικές, όσο και πολιτικές. Αλλά για να το μάθει αυτό δεν χρειάζεται καμία υποβάθμιση από τον S&P. Ο οίκος αξιολόγησης βλάπτει τον εαυτό του. Αντιμετωπίζει έτσι την κατηγορία ότι θέλει να ασκήσει πολιτική. Μία επιχείρηση, η οποία αμείβεται από τους πελάτες της για την αντικειμενικότητά της, δεν προωθεί με αυτόν τρόπο τα συμφέροντά της».