Δεν είναι μόνο οι Έλληνες πολίτες αγανακτισμένοι με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Με τις δικές τους σκοπιμότητες στο πίσω μέρος του μυαλού, ασφαλώς, υπάρχουν και σοβαροί παράγοντες από το διεθνή χώρα που βρίσκουν παράλογο το φόρτωμα της ελληνικής κοινωνίας με όλο και περισσότερα χρέη που δεν μπορούν να αποπληρωθούν, δημιουργώντας μια χιονοστιβάδα χρέους, η οποία «τσακίζει» το βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Χωρίς άλλα σχόλια, ας δούμε τι δήλωσε χθες ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, ο θεωρούμενος και ως «αρχιτέκτονας» της (πρόωρης) ένταξης της Ελλάδας στην τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα, αλλά και η BlackRock, η περίφημη αμερικανική εταιρεία διαχείρισης κεφαλαίων, που είναι από τους μεγαλύτερους «παίκτες» της παγκόσμιας αγοράς ομολόγων:
Ντ’ Εστέν: Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα μη βιώσιμο βάρος χρέους και τα χρέη της θα πρέπει να τα αναλάβει ένας ανεξάρτητος φορέας που θα διαπραγματευτεί την αναδιάρθρωση του χρέους με τους ιδιώτες πιστωτές. Οι εγχώριες μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα και τα μέτρα λιτότητας συνιστούν στην ουσία υποτίμηση μέσω των περικοπών των μισθών και της αύξησης της παραγωγικότητας που θα βοηθήσουν την οικονομία να σταθεί εκ νέου στα πόδια της στο μέλλον. Όμως, οι Έλληνες αποπληρώνουν τα χρέη τους σε ένα ισχυρό νόμισμα και αυτό είναι τρέλα. Μια λύση θα ήταν να μεταβιβαστεί το ελληνικό χρέος σε ένα φορέα, ένα σχέδιο που υιοθέτησε η Γαλλία τη δεκαετία του 1930. Θα υπάρχει η συμβολή της ΕΚΤ, καθώς και συνεισφορά από την Ελλάδα που θα χρηματοδοτηθεί εν μέρει από τις ιδιωτικοποιήσεις. Ο φορέας αυτός θα διαπραγματευτεί με τους πιστωτές για το πώς, το πότε και σε ποιο βαθμό θα υπάρχει αποζημίωση. Δεν είναι ρεαλιστικό να προσθέτουμε χρέος σε ένα βάρος που ήδη είναι μη βιώσιμο. Οι κερδοσκόποι και οι τράπεζες ανέλαβαν κίνδυνο που γνώριζαν όταν αγόρασαν ελληνικά ομόλογα.
BlackRock: Αποφεύγουμε τα κρατικά ομόλογα της «περιφέρειας» της Ευρωζώνης. Οι πολιτικοί θα πρέπει να γνωρίζουν ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα δεν πρόκειται να αγοράσουν, εκτός αν βρεθεί μία οριστική λύση για την κρίση. Η πιθανότητα δραματικών κοινωνικών αλλαγών ως επακόλουθο της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη είναι μεγάλη. Η κατάσταση είναι σοβαρή και θα οδηγήσει πιθανότατα σε νέα κρίση. Οι πολιτικοί και οι τραπεζίτες είναι αυτοί που πρέπει να βρουν λύση και αυτό είναι ένα επικίνδυνο μίγμα. Ζητάμε από χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία να επιβάλουν ένα χαμηλότερο επίπεδο διαβίωσης και την ίδια στιγμή να πληρωθούν τα ομόλογα της χρηματοοικονομικής κοινότητας. Αυτό δεν είναι δίκαιο, καθώς άλλες χώρες όπως η Ισλανδία είχαν τη δυνατότητα να προχωρήσουν σε στάση πληρωμών. Το είδαμε να συμβαίνει στη Γερμανία μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η χώρα στέρεψε από χρήματα. Πρέπει να επικεντρωθούμε στον κοινωνικό ιστό χωρών όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία.
Δημοσιεύουμε τις παραπάνω απόψεις χωρίς κατ’ ανάγκη να συμφωνούμε με όλα όσα υποστηρίζονται. Δεν μπορούμε, όμως, αν θέλουμε τουλάχιστον να μην κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους, να μην παραδεχθούμε το αυτονόητο: το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, για το οποίο τόση φασαρία γίνεται παγκοσμίως, αλλά και στους δρόμους της Αθήνας, είναι μέρος του «ελληνικού προβλήματος». Όχι μέρος της λύσης του!
Όταν αυτό αποδειχθεί από την αμείλικτη πραγματικότητα των αριθμών που θα συγκεντρώσει η τρόικα μέσα στα επόμενα τρίμηνα, αλλά και από τις τεράστιες δυσκολίες που θα εμφανισθούν στην πορεία εφαρμογής ενός ακόμη παράλογου προγράμματος, θα θέλαμε πολύ να ξέρουμε τι θα έχουν να πουν στην ελληνική κοινωνία όσοι χθες το υποστήριξαν με την ψήφο τους στη Βουλή. Τότε δεν θα είναι πολύ καλή δικαιολογία ότι «το ψηφίσαμε για να αποφευχθεί η χρεοκοπία», γιατί η χρεοκοπία θα μας χτυπά την πόρτα άλλη μια φορά...