Εδώ και δύο εβδομάδες οι διαδηλώσεις των αγανακτισμένων προβάλλονται από τα γερμανικά ΜΜΕ. Σε αυτές τις αναφορές λέγεται συχνά ότι οι νέοι εγκαταλείπουν την Ελλάδα προς εύρεση εργασίας. Πόσοι είναι τελικά αυτοί; Η υπόθεση ότι πολλοί νέοι Έλληνες, πτυχιούχοι ή εξειδικευμένοι επαγγελματίες, εγκαταλείπουν την χώρα τους και έρχονται στη Γερμανία για να εργαστούν φαίνεται ρεαλιστική.Ρεαλιστική γιατί η μεταναστευτική ροή από την Ελλάδα προς τη Γερμανία, η κινητικότητα, όπως την αποκαλούμε στην ΕΕ, δεν σταμάτησε ποτέ, έστω και αν για μερικά χρόνια αποδυναμώθηκε.
Από τα στοιχεία που δημοσιεύει η Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία της Γερμανίας για τις εγγραφές νέων επιχειρήσεων ή την αύξηση των εργαζομένων από τις χώρες-μέλη της ΕΕ, στο πρώτο τετράμηνο του 2011 δεν μπορούν όμως να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα. Δεν μπορούμε δηλαδή να υπολογίσουμε ακριβώς πόσοι "καινούργοι" Έλληνες ήρθαν προς εύρεση εργασίας στη Γερμανία.
Και αυτό διότι πρώτον, τα στοιχεία είναι προς το παρόν γενικά, και δεύτερον η πλειοψηφία των Ελλήνων που έρχεται στη Γερμανία προς εύρεση εργασίας είτε έχει συγγενείς εδώ, είτε έχει μεταναστευτική προέλευση, είτε απασχολείται, προσωρινά και σπανιότατα σε μόνιμη βάση, σε ελληνικές επιχειρήσεις. Έτσι η κινητικότητα αυτή είναι αθόρυβη και μη μετρήσιμη.
Γεγονός είναι ωστόσο ότι οι Ελληνικές Κοινότητες στις μεγαλουπόλεις της Γερμανίας δέχονται από πέρσι αρκετά τηλεφωνήματα Ελλήνων που δεν είχαν ποτέ σχέση με τη Γερμανία και τώρα αναζητούν μια πρόσβαση για εύρεση εργασίας. Το γεγονός αυτό είναι πρωτοφανές και αξιοπρόσεκτο, αλλά ο αριθμός των τηλεφωνημάτων δεν ξεπερνά τα 100.
Λίγοι εγκατέλειψαν για την ώρα την Ελλάδα
Ο Δάκης Φεσόπουλος από τον Πειραιά, σκηνοθέτης, είναι ένας από τους Έλληνες που εδώ και 10 μήνες βρίσκονται στην Κολωνία αναζητώντας απασχόληση στον τομέα του.
Στην αρχή δεν πίστεψε καν ότι η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα ήταν τόσο δραματική: «Νόμιζα ότι όλα αυτά ήταν τρικ της κυβέρνησης και μετά αρχίσανε οι διαδηλώσεις και οι απεργίες».
Στην Ελλάδα ο κ. Φεσόπουλος εργαζόταν με σύμβαση περιορισμένου χρόνου και μάλιστα όχι στον τομέα του, διότι και «στη βιομηχανία του κινηματογράφου δεν επιθυμούν εξειδικευμένο προσωπικό, αλλά προσλαμβάνουν νεαρούς και τους πληρώνουν με μισθούς πείνας.»
Σε παρόμοια κατάσταση φαίνεται ότι είναι και η Μαρία Μπραντ, Ελληνογερμανίδα, που σπούδασε στη Θεσσαλονίκη γερμανική φιλολογία και εργαζόταν για 700 ευρώ σε διάφορες επιχειρήσεις.
Το 2010 μετανάστευσε στο Βερολίνο, γιατί τους τελευταίους μήνες δεν άντεχε άλλο: «Ο κόσμος βρίσκεται συνεχώς σε ένταση, έχουν φοβερό άγχος και αυτό κάποια στιγμή φαίνεται και στην υγεία και στη σωματική αντοχή. Κάποια στιγμή δεν αντέχεις.»
Οι δύο νέοι άνθρωποι, 32 και 25 ετών, που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα επισημαίνουν ότι παρ’ όλα αυτά δεν είναι πολλοί αυτοί που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους, από τον περίγυρό τους δεν γνωρίζουν κανέναν άλλο που τόλμησε να φύγει. Οι περισσότεροι ελπίζουν ακόμη ότι μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση.
Να σημειώσουμε πάντως ότι στις γερμανικές μεγαλουπόλεις φαίνεται ότι αυξάνεται ο αριθμός των Ελλήνων επαγγελματιών από τον κατασκευαστικό τομέα που προσπαθεί να βρει εργασία στη Γερμανία. Όσον αφορά τον αριθμό τους, προς το παρόν δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία.
Σίγουρο είναι όμως ότι δεν υπάρχει ακόμη μεταναστευτικό ρεύμα.