Στο χωριό μου λένε, πες μας πως βγάζεις τα λεφτά σου να σου πω ποιανού παπά ευαγγέλιο θα μας διαβάσεις.Όταν ήμουν έφηβος και υπερακόντιζα στις δημόσιες κουβέντες τα στελέχη της κρατούσας αριστεράς σε επαναστατική αερολογία, εκνευρισμένα μου ζήταγαν να δείξω στο κοινό τις άνευ κάλων παλάμες μου, για να πειστεί η ομήγυρη πως καθώς δεν είμαι προλετάριος, δεν πρέπει να δίνουν βάση στα λεγόμενά μου...
Με το άνοιγμα του δημοσίου μετά τη Χούντα στους ριγμένους του εμφυλίου, τα χέρια με κάλους εξαφανίστηκαν από τα κόμματα της εργατικής τάξης, ενώ ο καταναλωτικός καπιταλισμός με το σάκχαρο και το διαβήτη τους έχει επιφέρει μεγαλύτερα πλήγματα απ’ ό,τι το μετεμφυλιακό παρακράτος...
Ο Στρατής Τσίρκας χαρακτήριζε τα στελέχη του κόμματος που μετέφεραν τη γραμμή σαν να είχαν καταπιεί κασετόφωνο, ως ομιλούσες κομμένες κεφαλές...
Προχθές το βράδυ έβλεπα στη ΝΕΤ ένα στέλεχος της ΑΔΕΔΥ να ξιφουλκεί εναντίον του μνημονίου και της τρόικα, αρνούμενο να καταλάβει πως για να πληρωθεί τον επόμενο μήνα, θα πρέπει η τρόικα να «στάξει» τη δόση.
Το ιδεολόγημα διαφόρων ινστρουχτόρων, πως οι δόσεις αφορούν αποκλειστικά και μόνο την πληρωμή των ομολόγων στους δανειστές φαίνεται πως είναι πιο ισχυρό από τη γυμνή πραγματικότητα.
Το πνεύμα αυτών το "κομμένων κεφαλών", που μιλάνε σαν να έχουν καταπιεί κασετόφωνο, τα κόμματα της παρασιτοκρατίας το έχουν μεταλαμπαδεύσει σε όλο το προνομιακό χώρο παρέμβασής τους στη μεταπολίτευση: τον δημόσιο τομέα.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι εξεγείρονται και καταλαμβάνουν τα υπουργεία διαμαρτυρόμενοι για την παρωδία - εφεδρεία που επί της ουσίας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια πρόωρη συνταξιοδότηση.
Κάποιοι πιο "ευέλικτοι" συνδικαλιστοπατέρες αφυπνίστηκαν και μπροστά στον κίνδυνο τα άδεια ταμεία να μην είναι σε θέση να καταβάλουν τον επόμενο μισθό, «ξέχασαν» το μνημόνιο και ζητούν μεθ’ επιτάσεως την πάταξη της φοροδιαφυγής...
Επιτέλους κατάλαβαν ποιος φέρνει τα λεφτά στο σπίτι...
Κατάλαβαν ποια ήταν η πηγή τους εισοδήματός τους: Λόγω φοροδιαφυγής, τα συνεπή φορολογικά υποζύγια.
Πότε όμως τα τελευταία τριάντα χρόνια η ΑΔΕΔΥ κατέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών με αίτημα της πάταξη της φοροδιαφυγής και την τιμωρία των επίορκων εφοριακών που συνέβαλαν στη δημιουργία και διόγκωσή της;
Διέγραψαν ποτέ κάποιον επίορκο μέλος τους και «πελάτη» που πιάστηκε στα πράσα σε κύκλωμα διαφθοράς. Απαίτησαν ποτέ τα λεφτά των φορολογουμένων να μην επιδοτούν συνδικάτα που συνδιοικούν το κράτος με νοοτροπία Κοτζαμπάση;
Κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός...
Τους τελευταίους μήνες, οι δημόσιες συγκοινωνίες περισσότερες μέρες απεργούν και λιγότερες εργάζονται. Οι πληροφορίες μάλιστα συγκλίνουν πως τις μέρες της απεργίας οι απεργοί αμείβονται κανονικά. Ο ΟΑΣΑ το 2009 είχε 525 εκατ. ζημιές και 187 εκατ. τζίρο...
Δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς οικονομικά για να καταλάβει πως αυτό σημαίνει πως αυτό που γίνεται είναι «Μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μην δίνετε...».
Ο φορολογούμενος που πληρώνει τα 525 εκατ. ζημιές του ΟΑΣΑ για να πάει στη δουλειά του να πληρώσει το μεροκάματο των απεργών, περνά ένα δεύτερο μαρτύριο... Αυτό των κλεισμένων δρόμων.
Αν υπήρχε κυβέρνηση όλης της κοινωνίας και όχι των «πελατών» θα είχε φροντίσει να λύσει το θέμα σε όφελος της κοινωνίας. Τώρα έχουμε τους «πελάτες» που διαμαρτύρονται γιατί χάνουν τα κεκτημένα και την κυβέρνηση που επιλέγει τη λύση να τους αφήσει να εκτονωθούν μέχρι κοπώσεως μήπως και επιστρέψουν στις δουλειές τους.
Δυστυχώς τώρα είναι αργά για όλους και για την κυβέρνηση και για τους πελάτες και για εμάς τους υπόλοιπους.
Το «καρπούζι» έχει φύγει από τον 5ο όροφο, πέρασε όλους τους υπόλοιπους χωρίς να απλωθεί κάποιο δίχτυ ασφαλείας και μετρά τα τελευταία μέτρα μέχρι το κράσπεδο.
Έρχονται ανατροπές...
Το πιθανότερο είναι εντός των επόμενων εβδομάδων να προκύψουν πολιτικές εξελίξεις με πιθανότερη αυτή μιας κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας, καθώς η παρούσα κυβέρνηση σταδιακά χάνει τον έλεγχο, όχι της εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου, αλλά της λειτουργίας του κράτους, της εμπέδωσης εμπιστοσύνης και αισθήματος ασφαλείας...
Στόχος της θα είναι μέσα σε δυο χρόνια να σαρώσει όλο το παρακράτος που στήθηκε τα τελευταία 30 χρόνια παρασιτικής ασυδοσίας και σοσιαλίζουσας αυθαιρεσίας και στη θέση του να δημιουργήσει ένα κράτος και μια οικονομική βάση που θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε στο ευρώ.
Δεν είμαι βέβαιος πως η κοινωνία μας θα προλάβει να αλλάξει νοοτροπία και να ωθήσει τους πολιτικούς σε αποφάσεις που θα απομακρύνουν τα χειρότερα. Το δίλημμα ήταν αρχικά να υποστούμε μια μείωση του βιοτικού επιπέδου κατά 30% περίπου και να μετασχηματίσουμε την οικονομία από παρασιτική σε παραγωγική. Αν χάσουμε αυτό το στοίχημα, η απώλεια θα ξεπεράσει το 80%.
«Πώς θα μπορούσε η εξέλιξη να ήταν διαφορετική;
Εξακολουθούν να μη κλείνουν και να μη πουλάνε ούτε μία χρεοκοπημένη ή ζημιογόνο ΔΕΚΟ, δεν απολύουν κανένα πελάτη, και την εργασιακή εφεδρεία τη μετέτρεψαν σε πρόωρη συνταξιοδότηση μετ΄ αποζημιώσεως.
Ακόμη και την ύστατη ώρα, 10 ημέρες προτού και το τελευταίο ευρώ αποχαιρετήσει το δημόσιο ταμείο, όλες τους οι σκέψεις και όλη η φροντίδα περιστρέφεται πώς θα καλυφθεί η επόμενη καταβολή μισθών και συντάξεων.
Η τρόικα, εάν έχει λίγη τσίπα, οφείλει να επιμείνει στη στάση της. Για να αντιληφθούν και οι πελάτες, που αύριο ξαναδιαλύουν τη χώρα διαμαρτυρόμενοι, τι σημαίνει στάση πληρωμών. Αυτό που οι υπόλοιποι βιώνουμε επί χρόνια ως φυσιολογική κατάσταση...