Και αιφνιδίως εμφανίστηκαν τα τανκς. Τα τζάμια του «Τζούστους Λίπσιους», του κτιρίου όπου συνεδριάζουν τα Συμβούλια στις Βρυξέλλες, άρχισαν να τρίζουν και ο θόρυβος των ερπυστριών να γίνεται όλο και απειλητικότερος. «Πηγαίνουν να φυλάξουν τις τράπεζες για την περίπτωση που δεν υπάρξει σήμερα συμφωνία» είπε γελώντας ένας υπάλληλος του Συμβουλίου, ενώ κάποιος καλύτερα ενημερωμένος υπενθύμισε ότι η 21η Ιουλίου είναι η εθνική γιορτή του Βελγίου, την οποία η χώρα τιμά με στρατιωτική παρέλαση. Λίγο νωρίτερα, εξάλλου, η συμφωνία για το ελληνικό χρέος είχε επί της ουσίας ολοκληρωθεί. Η καγκελάριος κυρία Ανγκελα Μέρκελ είχε ήδη αποσπάσει το «ok» του άμεσα ενδιαφερομένου, του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου, και φανερά εύχαρις προσέφερε καφέ και παξιμάδια στους άνδρες της παρέας Ρομπάι, Μπαρόζο, Τρισέ, Σαρκοζί και Γιούνκερ. Επί της ουσίας είχαν συμφωνήσει ότι θα «καλυφθεί» η Ελλάδα από τις αδηφάγες αγορές για τουλάχιστον τρία χρόνια με ένα ποσό της τάξεως των 200 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 150 δισ. θα προέλθουν, πάνω-κάτω, από δημόσιους κορβανάδες και τα 50 δισ. από ιδιωτικούς.
Ασφαλώς τη δυσκολότερη δουλειά σε αυτή την ιστορία την έκανε ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος, παρά την πασίγνωστη εμμονή του να κοιμάται σπίτι του, την Τετάρτη αποφάσισε αιφνιδίως να ξενοκοιμηθεί στο Βερολίνο. Ενημέρωσε την κυρία Μέρκελ ότι την Τετάρτη το απόγευμα θα συνεδριάσουν οι δυο τους, ότι στη συνέχεια θα έχουν δείπνο εργασίας και ότι αν χρειαστεί θα συνεδριάσουν με τους συνεργάτες τους και μετά το δείπνο. Όπερ και εγένετο. Διαβουλεύθηκαν ως τα μεσάνυχτα, στη συνέχεια κοινοποίησαν τη συμφωνία τους στον πρόεδρο της ΕΕ Χέρμαν βαν Ρομπάι, οι υπηρεσίες του οποίου ανέλαβαν, στη διάρκεια της νύχτας, να διαβιβάσουν τα σχετικά κείμενα στις εθνικές αντιπροσωπείες.
Όπως αναφέρει σήμερα το «Βήμα της Κυριακής», εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως ο γάλλος πρόεδρος δεν απέτυχε. Ο «γερμανικός εγωισμός» μαλάκωσε και η Ευρώπη αποφάσισε για πρώτη φορά επισήμως να αγνοήσει τους περιβόητους οίκους πράττοντας αυτό που από πολιτικής απόψεως κρίθηκε επιβεβλημένο. Διέσωσε την Ελλάδα, κατά πάσα πιθανότητα δε και τον ίδιο της τον εαυτό.
Για να συμβεί ωστόσο αυτό απαιτήθηκαν πολύωρες διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες, οι οποίες όπως ανέφερε παράγων που ήταν παρών στη συνεδρίαση, ήταν κυρίως επίπονες. Ετσι τις πρώτες απογευματινές ώρες της Πέμπτης εμφανίστηκαν στην αίθουσα των συνεδριάσεων του Συμβουλίου ο Γιόζεφ Ακερμαν της γερμανικής Deutsche Βank και ο κ. Μποντουέν Προτ της γαλλικής ΒΝΡ Ρaribas. Λίγο αργότερα κατέφθασαν εκτάκτως οι επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος και της Εθνικής Γιώργος Προβόπουλος και Βασίλης Ράπανος, ενώ παρών ήταν και ο Τσαρλς Νταλάρα εκπροσωπώντας το ΙΙF, δηλαδή το μεγαλύτερο τραπεζικό «λόμπι» στον κόσμο. Επί της ουσίας οι εκπρόσωποι των τραπεζών εξήγησαν στους ηγέτες της ευρωζώνης ότι αντιλαμβάνονται πως αν δεν βάλουν τώρα λίγο το χέρι στην τσέπη για λογαριασμό της Ελλάδας, θα το βάλουν αργότερα πολύ περισσότερο, όχι μόνο για λογαριασμό της Ελλάδας, αλλά και λόγω της κατάρρευσης των μετοχών τους.
Με την πρόταση των τραπεζών συμφώνησαν οι πάντες, πλην του πρωθυπουργού της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε, του οποίου οι τράπεζες δεν διαθέτουν ελληνικά ομόλογα και βρήκε την προσφορά των τραπεζιτών ελάχιστα γενναιόδωρη. Προβλήματα εντόπισαν και οι Φινλανδοί οι οποίοι επέμειναν ότι οι Ελληνες θα πρέπει να υποθηκεύσουν δημόσια ακίνητα για να λάβουν βοήθεια, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι αυτό έπραξαν οι ίδιοι όταν προ εικοσαετίας βρέθηκαν σε κρίση. Ωστόσο υπό την πίεση των υπολοίπων οι Ολλανδοί και οι Φινλανδοί υποχώρησαν, αποσπώντας ωστόσο κάποιες ασαφείς αναφορές υπέρ των θέσεών τους στο τελικό ανακοινωθέν.