Το Ιανουάριο του 2009 η Standards and Poor's είχε ήδη θέσει μία σειρά χωρών, μεταξύ των οποίων την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία σε αρνητική προοπτική προειδοποιώντας για το ενδεχόμενο πιστοληπτικής υποβάθμισης τους αλλά στα μέσα εκείνου του μήνα ήταν η Ελλάδα που έγινε η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που υποβαθμίστηκε από την S&P με τη βαθμολογία της να μειώνεται σε Α- από Α.Τότε, ο Marko Mrsnik, αναλυτής της S&P είχε πει δικαιολογώντας την υποβάθμιση: ”Η διεθνή χρηματοοικονομική και οικονομική κρίση έχει, κατά τη γνώμη μας, οδηγήσει σε μείωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας”.
Στα επόμενα δύο χρόνια θα ακολουθούσε μία σειρά νέων υποβαθμίσεων από την S&P, στις οποίες οι αναλυτές του οίκου θα ξεχνούσαν ότι είχαν στηρίξει την αρχική υποβάθμιση τους στη διεθνή κρίση και εφευρίσκοντας κάθε φόρα και μία νέα αιτία θα οδηγούσαν την πιστοληπτική βαθμολογία της Ελλάδας κατά 7 βαθμίδες χαμηλότερα, στην ταχύτερη, ίσως, στην ιστορία πιστοληπτική απαξίωση ενός κράτους.
Φτάνοντας στο Μάιο του 2011 και την πιο πρόσφατη υποβάθμιση, η βαθμολογία της Ελλάδας πλέον έχει φτάσει στο Β με τη Standards and Poor's να διατηρεί την αρνητική προοπτική, δηλαδή να προειδοποιεί για περαιτέρω υποβάθμιση αλλά και να σημειώνει ότι απαιτείται «κούρεμα» 50% ή περισσότερο στα ελληνικά ομόλογα, για να καταστεί βιώσιμο το ελληνικό χρέος.
Με τη βαθμολογία της Ελλάδας να βρίσκεται πλέον στο Β, στην περίπτωση νέας υποβάθμισης η επόμενη βαθμίδα είναι η Β- και αμέσως μετά η C. Και καθώς οι τελευταίες υποβαθμίσεις από τη S&P είναι 'διπλές', είναι πολύ πιθανό στους επόμενους μήνες η Ελλάδα να υποβαθμιστεί άμεσα στην κατηγορία C η οποία, όμως, είναι η 'κατηγορία της πτώχευσης'.
Όταν μία χώρα μπει σε αυτήν την κατηγορία τότε το μακροπρόθεσμο χρέος της θεωρείται από την S&P και τις αγορές πως είναι 'πολύ μεγάλου ρίσκου και εξαιρετικά κερδοσκοπική επένδυση' (Substantial risks - Extremely speculative), ενώ στις χαμηλές βαθμίδες της κατηγορίας C θεωρείται πως η χώρα έχει πτωχεύσει και πως οι προοπτικές ανάκτησης των κεφαλαίων τους από τους δανειστές είναι μικρές (In default with little prospect for recovery).
Με την ταχύτητα που υποβαθμίζεται η Ελλάδα είναι σχεδόν βέβαιο πως η S&P θα την κατατάξει στη βαθμολογία C μέσα στο 2011, ασχέτως αν πληρώνει το χρέος της ή όχι. Μάλιστα, για το βραχυπρόθεσμο χρέος δεν υπάρχουν καν άλλες βαθμίδες εντός της κατηγορίας C αλλά μόνο μία (η C). Μετά την κατηγορία C υπάρχει πια μόνο μία, η D, η οποία και αποτυπώνει την οριστική πτώχευση (in Default).
Θα έχει, όμως, την οποιαδήποτε σημασία αν η S&P προχωρήσει σε μία τέτοιου είδους πράξη; Σύμφωνα με τον Markus Ernst,, credit analyst – strategist, στην Unicredit Munich, μία τέτοια κίνηση θα είναι πολύ αρνητική για την Ελλάδα τουλάχιστον για τρεις λόγους: πρώτον, γιατί θα υποχρεώσει ακόμη περισσότερους θεσμικούς επενδυτές να πουλήσουν ελληνικά ομόλογα εξαιτίας των εσωτερικών τους κανονισμών που τους απαγορεύουν να κατέχουν ομόλογα με βαθμολογία C και έτσι θα προκληθεί ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων, κάτι που θα πιστοποιήσει τον αποκλεισμό της από τις αγορές για πολλά χρόνια. Δεύτερον, γιατί θα αποτελέσει την αρχή μίας κρίσης στις εταιρίες που έχουν ασφαλίσει το ελληνικό χρέος καθώς θα φανεί σχεδόν βέβαιο ότι θα κληθούν να καταβάλουν αποζημιώσεις, κάτι που μπορεί να προκαλέσει αναταράξεις τόσο στην αγορά CDS όσο και στο ασφαλιστικό / τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης και τρίτον, γιατί θα επηρεάσει στο μέγιστο βαθμό την ψυχολογία της αγοράς πείθοντας τους επενδυτές πως η πτώχευση της Ελλάδας είναι θέμα χρόνου και κάνοντας τους να δράσουν ανάλογα.