Δημοσιεύσαμε το πρώτο ΟΧΙ στην ΕΕ, το οποίο προήλθε από τον κύριο Σαμαρά, προβλέποντας ότι μπορεί να αποτελέσει μία παγίδα στην οποία αν πιαστεί θα κινδυνεύσει μαζί του ολόκληρη η χώρα.Ε, λοιπόν, φαίνεται πως πιάστηκε.
Ενώ έχουν κλείσει όλα τα θέματα σχετικά με τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης και τα υπουργεία, μείζον θέμα έχει προκύψει με τη ρητή απαίτηση των Βρυξελλών για γραπτή δέσμευση για την υλοποίηση της συμφωνίας της 26ης-27ης Οκτωβρίου, με τον Όλι Ρεν να είναι ανένδοτος και το Σαμαρά να μην ξέρει πώς να αντιδράσει χωρίς να οδηγήσει τη χώρα σε πτώχευση αλλά και χωρίς να φανεί εντελώς αδύναμος και ότι έκανε την πρώτη μεγάλη υποχώρηση και το πρώτο μεγάλο λάθος με το καλημέρα.
«Υπάρχει εθνική αξιοπρέπεια. Έχω από καιρού και επανειλημμένα εξηγήσει γιατί, προκειμένου να προστατευτούν η ελληνική οικονομία και το ευρώ, έχει γίνει 'αναπόφευκτη' η εφαρμογή των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου. Τις δηλώσεις αυτές δεν επιτρέπω σε κανέναν να τις θέτει σε αμφιβολία» είχε πει αρχικά ο κ. Σαμαράς.
«Αισθανθήκαμε ότι η μονομερής ανακοίνωση του δημοψηφίσματος ήταν παραβίαση της εμπιστοσύνης από την Ελλάδα προς τους Ευρωπαίους εταίρους της, γιατί αυτό έθεσε εν αμφιβόλω τη δέσμευση της Ελλάδας στις αποφάσεις της συνόδου της Ευρωζώνης, που ελήφθησαν προς όφελος της Ελλάδας, για χάρη της Ελλάδας και του ελληνικού λαού» απάντησε ο επίτροπος Ρεν προσθέτοντας:
«Βλέπουμε ότι τώρα είναι σημαντικό να ετοιμάσουμε το κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ της Ελλάδας και της υπόλοιπης Ευρωζώνης και ο τρόπος για να γίνει αυτό, για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη, είναι βέβαια μέσω γραπτής δέσμευσης, σε χαρτί, συν συγκεκριμένες πρότερες δράσεις ως προϋπόθεση για να προχωρήσουμε».
Στην απάντηση Ρεν ήρθε η νέα απάντηση Σαμαρά: «Το ότι η Ευρώπη έχει χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να προσβάλει την εθνική μας αξιοπρέπεια».
Παρόλα αυτά, αν καταφέρει έστω και την τελευταία στιγμή ο Σαμαράς να πείσει τους εταίρους μας ότι δε χρειάζεται γραπτή δέσμευση, θα είναι προσωπική επιτυχία αλλά και ένα μήνυμα πως χρειάζεται και κανένα "όχι" κάπου κάπου.