Η Αθήνα αποδέχτηκε ένα ακόμη πακέτο μέτρων της τελευταίας στιγμής προκειμένου να διασφαλίσει την 6η δόση ύψους 8 δις ευρώ της έκτακτης χρηματοδοτικής βοήθειας. Για μια ακόμα φορά λοιπόν υποχρεώνεται να εφαρμόσει μια πολιτική που δεν αποδίδει – άλλον ένα γύρο δρακόντειας λιτότητας – προκειμένου να διασφαλίσει μια αμφισβητούμενη ανταμοιβή: επαρκή ρευστότητα ώστε να κρατήσει τη χώρα στη ζωή μέχρι την επόμενη δόση. Το ενδιαφέρον είναι ότι παρά το σαρωτικό χαρακτήρα των νέων μέτρων, η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να πιάσει τους στόχους μείωσης του ελλείμματος. Ποτέ δεν ήταν ισχυρότερο το επιχείρημα που λέει ότι πρέπει να επιτραπεί στην Ελλάδα να χρεοκοπήσει.Με δεδομένο το πλήθος των διαρθρωτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία, πρέπει να αναγνωρίσουμε στην ελληνική κυβέρνηση ότι αντιμετωπίζει τουλάχιστον ορισμένα από αυτά. Τα μέτρα που λαμβάνονται προβλέπουν τον περιορισμό του αφορολόγητου ορίου από τα 8.000 ευρώ στα 5.000 ευρώ, περικοπή 20% στις συντάξεις πάνω από τα 1200 ευρώ το μήνα και μείωση του προσωπικού του δημόσιου τομέα κατά 30.000 άτομα. Η σύγκρουση που θα δοθεί στο κοινοβούλιο θα είναι βεβαίως σκληρή και θα αντανακλά την αναταραχή στους δρόμους. Χτες Πέμπτη η Αθήνα παρέλυσε από τις απεργίες.
Τα μέτρα αυτά θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να εξασφαλίσει την επόμενη δόση των 8 δις ευρώ αλλά είναι και σημαντικά προκειμένου να εξασφαλιστεί η μακροχρόνια οικονομική βιωσιμότητα της χώρας. Παρόλα αυτά η βασική θέση της Αθήνας δεν αλλάζει. Ο στόχος του ελλείμματος του προϋπολογισμού για το 2011 ήταν στο 7,6% του ΑΕΠ, όμως τα στοιχεία ως το τέλος Αυγούστου έδειχναν ότι το έλλειμμα είναι 5% ψηλότερα από το στόχο, δηλαδή κοντά στο 12, 5%. Η ελληνική οικονομία αναμένεται να συρρικνωθεί φέτος κατά 5,5% εξέλιξη που υπονομεύει περαιτέρω τη βάση των φορολογικών εσόδων.
Οι Ευρωπαίοι και οι Έλληνες πολιτικοί πρέπει να αποδεχτούν επιτέλους ότι η Ελλάδα έχασε την φερεγγυότητά της και να βάλουν μπροστά τις διαδικασίες που θα της επιτρέψουν να αναδιαρθρώσει το χρέος της. Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα απαιτήσει από τις τράπεζες να αποδεχτούν πολύ μεγαλύτερες ζημιές απ’ αυτές που ακούστηκαν μέχρι σήμερα. Οι επενδυτές που διατήρησαν τις θέσεις τους κατά τη διάρκεια της κρίσης ίσως και να χάσουν τα πάντα. Το κόστος με άλλα λόγια θα είναι μεγάλο, αλλά θα πρέπει να πληρωθεί προκειμένου να επιβιώσει η Ευρωζώνη.