«Έχουμε υπολογίσει ότι, με τις σημερινές αντικειμενικές τιμές των ακινήτων, η αξία όλων των ακινήτων πανελλαδικά ανέρχεται σε 400 δισ. ευρώ, ενώ το χρέος της χώρας είναι 350 δισ. ευρώ...». Τάδε έφη προχθες στο Mega o υπουργός κ. Καστανίδης.Τι νόημα έχει αυτό ο συσχετισμός «μήλων» και «αχινών»;
Νομίζω είναι προφανές τι κρύβεται στο βάθος του μυαλού τους: Προκειμένου να συντηρήσουν τους πελάτες ψηφοφόρους επ’ αμοιβή στο δημόσιο δεν θα διστάσουν να κάνουν την υπόλοιπη κοινωνία Αλβανία του Εμβέρ Χότζα.
Οι εφεδρείες, όπως και οι μετατάξεις, μοιάζουν προφάσεις, με καθυστερήσεις επί καθυστερήσεων μήπως η διεθνής κρίση επιβάλει στη Γερμανία να υποχωρήσει άρον-άρον και δεχτεί το ευρωομόλογο, να πάρουμε παράταση για μερικά χρόνια μέχρι να καταρρεύσει όλη η ευρωζώνη...
Μετά ενάμισι χρόνο χρεοκοπίας τολμούν και βάζουν μόνο φόρους, και αυτούς με μνημειώδη προχειρότητα, όπως η παράλειψη να υπολογίσουν εκ των προτέρων πως οι αποδείξεις θα έβαζαν επιστροφές κοντά στο 1 δισ. ευρώ και πως το τελευταίο τέλος επί της ακίνητης περιουσίας, δυο μέρες μετά την ανακοίνωσή του, διπλασιάστηκε το ανώτατο...
Δόλος και ανικανότητα ταυτόχρονα. Δόλος καθώς κάνουν τα πάντα να διατηρήσουν τους πολιτικούς πελάτες σε ομηρία μέχρι να ψηφίσουν και ανικανότητα, γιατί επανειλημμένα αποδεικνύουν πως δεν γνωρίζουν πόσο κάνει ένα συν ένα...
Ο υπουργός υπολογίζει σε 400 δισ. ευρώ την αντικειμενική αξία των ακινήτων των Ελλήνων και με την μέθοδο του Χατζηαβάτη, υποθέτει πως αυτή φτάνει για να καλύψει το χρέος των 350 δισ. ευρώ.
Αυτό που επιχειρεί η κυβέρνηση με το φόρο στα ακίνητα όπως και τους άλλους φόρους, είναι η δήμευση της ακίνητης περιουσίας και των καταθέσεων προκειμένου να είναι σε θέση να συνεχίσει να πληρώνει μισθούς και συντάξεις...
Με απλά λόγια, επιχειρεί μια αναδιανομή εισοδήματος σε βάρος του συνόλου της κοινωνίας και προς όφελος του μέρους εκείνου της κοινωνίας που βρίσκεται κοντά στο σκληρό πυρήνα της πελατείας του κομματικού συστήματος.
Ισχύει αυτό που έλεγε η «επάρατος», για τους τζαμπατζήδες εγχώριους σοβιετικής κοπής σοσιαλιστές, Μ. Θάτσερ: «Το πρόβλημα με το σοσιαλισμό είναι πως τελειώνει όταν τελειώσουν τα χρήματα των άλλων...».
Ο συλλογισμός της κυβέρνησης δεν λαμβάνει υπόψη πως ένας ακόμη φόρος αυτόματα οδηγεί στην αύξηση της προσφοράς ακινήτων και την μείωση της ζήτησης.
Άρα, στην πτώση των τιμών. Οπότε η ζημιά που κάνει είναι μεγαλύτερη ακόμη και από τα όποια προσωρινά εισπρακτικά οφέλη...
Απολύστε, χθες...
Η εμπειρία που υπάρχει για τα προγράμματα δημοσιονομικής εξυγίανσης είναι πως αυτά θα πρέπει να στοχεύουν περισσότερο στη μείωση των δαπανών και λιγότερο στην αύξηση των εσόδων και αυτά από μείωση της φοροδιαφυγής.
Οι επαναλαμβανόμενες έκτακτες εισφορές και αυξήσεις των φορολογικών συντελεστών μπορούν να οδηγήσουν σε περαιτέρω στραγγαλισμό των εσόδων, έκρηξη πριν ή μετά τη χρεοκοπία.
Το μοντέλο της οικονομικής πολιτικής που έχει αποδώσει σε παρόμοιες καταστάσεις με βάση τη διεθνή εμπειρία το περιγράφει αδρά, ο κ. Αρίστος Δοξιάδης σε άρθρο του χθες στο Protagon.gr:
«Η διεθνής εμπειρία και βιβλιογραφία σχετικά με προγράμματα δημοσιονομικής λιτότητας λέει περίπου τα εξής: Όταν περικόπτεται το έλλειμμα του δημοσίου, βραχυπρόθεσμα έχουμε τάση ύφεσης, αλλά μεσοπρόθεσμα η οικονομία μπορεί να αναπτυχθεί, αν το πρόγραμμα έχει στηθεί σωστά. ‘Σωστά’ σημαίνει σε γενικές γραμμές:
· Το βάρος να πέφτει περισσότερο σε περικοπή δαπανών, παρά σε αύξηση εσόδων
· Τα μέτρα μόνιμου και διαρθρωτικού χαρακτήρα να προτιμώνται από τα έκτακτα
· Σε χώρες με μεγάλη φοροδιαφυγή, τα έσοδα να αυξάνονται από τον περιορισμό της, όχι με νέους φόρους.
· Οι δημόσιες δαπάνες που κόβονται να είναι καταναλωτικές, όχι επενδυτικές
Η εισφορά που ανακοίνωσε ο κ. Βενιζέλος αντιβαίνει στον πρώτο, τον δεύτερο και εν μέρει στον τρίτο από αυτούς τους κανόνες. Όσο για τον τέταρτο, που δεν αφορά σε έσοδα, αυτός έχει πάει περίπατο από πολύ νωρίς: οι δημόσιες επενδύσεις το 2010 και το 2011 έχουν υποστεί την πιο βαθειά περικοπή από όλες τις κατηγορίες δαπανών».