Επαγγελματικά κριτήρια για 800.000 μικρομεσαίους επιτηδευματίες και ελεύθερους επαγγελματίες που θα προσδιορίζουν ένα ελάχιστο ύψος εισοδήματος, καθιερώνονται με βάση τις αποφάσεις του υπουργείου Οικονομικών. Ουσιαστικά, δηλαδή, επανέρχονται έπειτα από περίπου 10 χρόνια τα αντικειμενικά κριτήρια φορολόγησης που είχαν υιοθετηθεί το 1994 από τον τότε υπουργό Οικονομικών Αλέκο Παπαδόπουλο.
Κριτήρια για τον προσδιορισμό του ελάχιστου ύψος εισοδήματος θα είναι το είδος της επαγγελματικής δραστηριότητας, η περιοχή στην οποία έχει έδρα ο επαγγελματίας, το ενοίκιο, τα ελάχιστα όρια αμοιβών των υπάλληλων που απασχολούνται στην επιχείρηση κ.ά.
Με βάση αυτά τα κριτήρια θα προσδιορίζεται το ελάχιστο εισόδημα βάσει του οποίου θα θεωρείται βιώσιμη η άσκηση ενός επαγγέλματος.
Το εισόδημα που θα προκύπτει με βάση τα «επαγγελματικά τεκμήρια» θα συγκρίνεται με το εισόδημα που δηλώνεται στην Εφορία και με το εισόδημα που προσδιορίζεται με τα τεκμήρια διαβίωσης.
Όποιο από τα τρία ποσά είναι το υψηλότερο, αυτό θα λαμβάνεται υπόψη για τον υπολογισμό του φόρου εισοδήματος.
Αυτό σημαίνει ότι αν για παράδειγμα ένας γιατρός που διατηρεί ιατρείο στο κέντρο της Αθήνας ορίζεται από την Εφορία ότι πρέπει να έχει εισόδημα τουλάχιστον 30.000 ευρώ τον χρόνο, τότε ο συγκεκριμένος γιατρός θα πληρώσει φόρο για 30.000 ευρώ ακόμα και αν τα πραγματικά του εισοδήματα είναι χαμηλότερα!
Το νέο σύστημα αναμένεται να ισχύσει για τα εισοδήματα που θα αποκτηθούν από εφέτος.
Τα αντικειμενικά κριτήρια για πρώτη φορά, είχαν καθιερωθεί το 1986 με τη μορφή του «τεκμηρίου βιωσιμότητας», το οποίο καταργήθηκε το 1990.
Τα τεκμήρια που καθιερώθηκαν από το οικονομικό έτος 1995 ίσχυσαν μέχρι και τη χρήση του 1998.
Από τη χρήση του 1999 καθιερώθηκε ο «διπλός» τρόπος προσδιορισμού των καθαρών κερδών των επιχειρήσεων, που ίσχυσε μέχρι και τη χρήση του 2002 και από το 2003 καθιερώθηκε ο λογιστικός προσδιορισμός των καθαρών κερδών.
Στο παρελθόν αρκετοί ήταν αυτοί έκαναν λόγο για αντισυνταγματική ρύθμιση, καθώς δεν φορολογείται το εισόδημα που αποκτάται, το οποίο μπορεί να προσδιορισθεί είτε λογιστικώς είτε με τον έλεγχο, αλλά ένα πλασματικό εισόδημα το οποίο με βάση ορισμένα κριτήρια υποτίθεται ότι αποκτά ο φορολογούμενος.