Ακόμη και την αποφυλάκιση με εγγύηση μέχρι να γίνει η δίκη του αρνήθηκε χθες στον Ντομινίκ Στρος Καν το δικαστήριο της Νέας Υόρκης, κρίνοντας ότι είναι ύποπτος φυγής, σαν να επρόκειτο ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου να μην εμφανισθεί στη δίκη του και να περάσει την υπόλοιπη ζωή του σε φυγοδικία και υπό συνεχή καταδίωξη (!). Τις ημέρες που ο DSK θα παραμένει στα σίδερα των κρατητηρίων στο Χάρλεμ πολλές συζητήσεις θα γίνουν για την υπόθεσή του. Ένα θέμα, όμως, έχει το μεγαλύτερο πολιτικό και οικονομικό ενδιαφέρον: πόσο ανύποπτος ήταν ο χρόνος που ο επικεφαλής του ΔΝΤ βρέθηκε μπλεγμένος σε αυτή τη σκοτεινή ιστορία; Και τι μπορεί να άλλαζε στις εξελίξεις αυτών των κρίσιμων ημερών, αν ο Στρος Καν δεν είχε χάσει την πτήση του για το Βερολίνο την Κυριακή;
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο χρόνος αυτής της περιπέτειας, που πιθανότατα σηματοδοτεί το τέλος της καριέρας του πρώην υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας και επικρατέστερου μέχρι το Σάββατο διαδόχου του Σαρκοζί, δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο ύποπτος:
- Τα ρεπορτάζ των περισσότερων εφημερίδων και ΜΜΕ διεθνώς και στην Ελλάδα απλώς υπογραμμίζουν ότι αυτές τις ημέρες ο Στρος Καν επρόκειτο να μετάσχει στις συζητήσεις για την αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος.
- Στην πραγματικότητα, όμως, ο ρόλος του σε αυτές τις συζητήσεις θα ήταν πολύ πιο σοβαρός από όσο αφήνεται ως τώρα να εννοηθεί. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει την υποχρέωση, κάθε φορά που εφαρμόζει ένα πρόγραμμα διάσωσης κάποιας χώρας, να ελέγχει συνεχώς τη βιωσιμότητα του χρέους της και αμέσως μόλις διαπιστώσει ότι μέσα στο προσεχές δωδεκάμηνο υπάρχει κίνδυνος να κηρύξει στάση πληρωμών να διακόπτει τη χρηματοδότησή της και να αναζητεί άλλη λύση (βλ. αναδιάρθρωση του χρέους).
- Μια τέτοια έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους συντάσσει αυτή την περίοδο, όπως κάνει κάθε τρίμηνο, το ΔΝΤ. Τα πρώτα συμπεράσματα, πριν ολοκληρωθεί η σύνταξη της έκθεσης, επρόκειτο να εκθέσει στους υπουργούς Οικονομικών του Eurogroup ο Στρος Καν στη χθεσινή συνεδρίαση του οργάνου.
- Δεν είναι τυχαίο, ασφαλώς, ότι κατ’ επανάληψη η Μέρκελ και ο Σόιμπλε έχουν τονίσει ότι οι αποφάσεις που θα ληφθούν για την Ελλάδα θα κριθούν με βάση αυτή την έκθεση βιωσιμότητας που ετοιμάζει το ΔΝΤ. Αν το Ταμείο έκρινε ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, θα ήταν υποχρεωμένο να αποσυρθεί από το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας, μαζί με τα δισεκατομμύρια δανείων που έχει προγραμματισθεί να χορηγήσει. Σε αυτή την περίπτωση, το πρόγραμμα θα σταματούσε υποχρεωτικά και θα έπρεπε να εξετασθούν άλλες λύσεις, με πρώτη την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, που είναι η πιο συνηθισμένη οδός για το ΔΝΤ σε αυτές τις περιπτώσεις.
- Το “Spiegel” είχε γράψει από καιρό ότι το ΔΝΤ έχει ήδη καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν είναι βιώσιμο το ελληνικό χρέος και είχε αρχίσει να συζητά με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του χρέους. Είναι γνωστό, βέβαια, ότι σε αυτή τη συζήτηση ο μεγάλος αντίπαλος του Ταμείου είναι η ΕΚΤ, που αρνείται κάθε συζήτηση για αναδιάρθρωση χρέους. Εξίσου ισχυροί αντίπαλοι είναι η Κομισιόν, αλλά και το Παρίσι, ενώ το Βερολίνο μέχρι χθες, που η Μέρκελ ξεκαθάρισε ότι είναι αντίθετη, τηρούσε αμφίσημη στάση.
Επρόκειτο, λοιπόν, πράγματι ο Στρος Καν να «σφυρίξει λήξη» στο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας; Επρόκειτο, άραγε, να ζητήσει άλλες, δραστικές λύσεις στο ελληνικό πρόβλημα, αλλά και ευρύτερα στην κρίση της ευρωζώνης, ζητώντας άμεση αναδιάρθρωση; Ή μήπως ο Στρος Καν, που είναι από καιρό γνωστό ότι στηρίζει την έκδοση ευρωομολόγων, ώστε να εγκαταλειφθούν τα ημίμετρα και να αναληφθούν σοβαρές πρωτοβουλίες αντιμετώπισης της κρίσης, ήταν έτοιμος να ασκήσει πιέσεις στη Γαλλία και την Γερμανία για να εγκαταλείψουν τις αντιστάσεις τους στα ευρωομόλογα;
Με τον Στρος Καν στο κελί είναι πολύ δύσκολο να μάθουμε αν το μέχρι χθες «αφεντικό» του ΔΝΤ είχε σκοπό να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της ευρωζώνης, φέρνοντας σε άκρως δυσχερή θέση πολιτικούς και τραπεζίτες στο Παρίσι, το Βερολίνο ή την Φραγκφούρτη. Αν, πάντως, πράγματι είχε σκοπό να προκαλέσει τέτοια αναταραχή στην ευρωζώνη, πολλοί θα έχουν ανακουφισθεί μετά την περιπέτειά του, που τον οδήγησε στο κελί και τον καταδίκασε σε σιωπή για τις εξελίξεις στην ευρωζώνη. Καθόλου ανύποπτος, λοιπόν, ο χρόνος που ξέσπασε αυτό το «ροζ σκάνδαλο» με τις ουκ ολίγες οικονομικές, νομισματικές και πολιτικές «ουρές»...