Με το βλέμμα στο μέλλον αποφάσισε το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας επί των τριών προσφυγών επιφανών γερμανών πολιτών που όλες τους αμφισβητούσαν το δικαίωμα της κυβέρνησης να αποφασίζει για τη συμμετοχή του Βερολίνου σε «πακέτα» διάσωσης κρατών – μελών της ευρωζώνης. Με βάση την απόφαση του δικαστηρίου της Καρλσρούης απορρίφθηκε το αίτημα να απαγορευθεί η συμμετοχή της Γερμανίας στο νέο δάνειο ύψους 109 δισ. ευρώ που εγκρίθηκε για την Ελλάδα στις 21 Ιούλη του 2011 από τους ηγέτες της ευρωζώνης. Με συναίσθηση επίσης της ιστορικής του ευθύνης, το ανώτατο δικαστήριο της Γερμανίας δεν αμφισβήτησε τη νομιμότητα της συμμετοχής της Γερμανίας στα διάφορα πακέτα διάσωσης που έχουν εγκριθεί όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά επίσης για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Γι’ αυτό το λόγο η απόφαση της Καρλσρούης έγινε δεκτή με ενθουσιασμό τόσο από το Βερολίνο με την Μέρκελ να δηλώνει πως «το Συνταγματικό Δικαστήριο επιβεβαίωσε απολύτως» την πολιτική που ασκείται από το Βερολίνο, όσο και από άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, όπως για παράδειγμα του Σαρκοζύ, και τις Βρυξέλλες. Ενώ όμως η Καρλσρούη έδωσε το πράσινο φως για όσα έπραξε η κυβέρνηση της Μέρκελ, περιόρισε σημαντικά την ελευθερία δράσης της για το μέλλον, στην περίπτωση που απαιτηθούν ξανά εκταμιεύσεις για κάποια άλλη χώρα μέλος της ευρωζώνης ή ακόμη και για μία χώρα απ’ όσες έχουν ήδη δανειοδοτηθεί. Συγκεκριμένα, το συνταγματικό δικαστήριο αποφάσισε πως η κυβέρνηση θα πρέπει στο εξής να λαβαίνει σοβαρά υπ’ όψη της την απόφαση της Βουλής. Δεν έδωσε δικαίωμα βέτο στην Μπούντεστανγκ, όπως ζητούσαν στην πράξη αυτοί που προσέφυγαν. Ούτε όμως και θα μπορεί στο εξής η κυβέρνηση της Μέρκελ πρώτα να συμφωνεί και μετά να ενημερώνει τη Βουλή. Το επιχείρημα πίσω από αυτή την απόφαση είναι ότι από τη στιγμή που οι αποφάσεις της Μέρκελ αφορούν τα χρήματα των γερμανών φορολογουμένων και την εκτέλεση του προϋπολογισμού, δεν μπορούν να λαμβάνονται ερήμην της Βουλής.
Από μια άλλη σκοπιά όμως μπορεί να τεθεί το εξής ερώτημα: ερήμην της γερμανικής Βουλής δεν άλωσαν τόσα χρόνια οι γερμανικοί κολοσσοί την ελληνική οικονομία και όλες τις περιφερειακές οικονομίες που δοκιμάζονται σήμερα από την κρίση; Από την τηλεφωνία και το λιανικό εμπόριο μέχρι την αυτοκινητοβιομηχανία οι γερμανικές επιχειρήσεις ωφελήθηκαν τα μέγιστα από την δημιουργία της ευρωζώνης, συμβάλλοντας με την επέκτασή τους στην κρίση της περιφέρειας... Κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν είναι θύτες αλλά θύματα της κρίσης, χώρια του γεγονότος ότι τα δάνεια προς την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία δεν πάνε για να πληρωθούν συντάξεις αλλά είναι τόκοι προς γερμανικές και γαλλικές τράπεζες.
Ως αποτέλεσμα αυτής της απόφασης οποιαδήποτε χρηματοδότηση κράτους – μέλους της ευρωζώνης στο εξής θα συνοδεύεται από πολύ πιο αυστηρές προϋποθέσεις απ’ αυτές που επιβάλλονται μέχρι σήμερα: περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας, μαζικότερες απολύσεις δημόσιων υπαλλήλων, βαθύτερη λιτότητα και όξυνση της φτώχειας. Κοινή συνισταμένη αυτών των μέτρων θα είναι η εμβάθυνση της κρίσης και η ένταση των δημοσιονομικών αδιεξόδων στα κράτη μέλη της ευρωζώνης, όπως συνέβη με την Ελλάδα.
Η απόφαση της Καρλσρούης φέρνει επίσης στην επιφάνεια την διαμόρφωση κοινοβουλίων δύο ταχυτήτων. Από την μια κοινοβούλια όπως της Γερμανίας με αυξημένο δικαίωμα λόγου σε κάθε κυβερνητική απόφαση και από την άλλη κοινοβούλια – μαριονέτες όπως το ελληνικό που η χρόνια υποβάθμισή τους έναντι της κυβέρνησης, γνώρισε νέες δόξες την εποχή του Μνημονίου καθώς μετατράπηκε σε διακοσμητικό όργανο. Με πολλές από τις εξουσίες του να περνούν στον υπουργό Οικονομικών, κατ’ απαίτηση της Τρόικας, απώλεσε ακόμη και το δικαίωμα να εγκρίνει εκ των υστέρων κυβερνητικές αποφάσεις.