Ακόμη και το «Κόμμα» τολμάει να αποφύγει τη χρεοκοπία...Από επιχειρηματική άποψη, πολύ σωστά έπραξε η διεύθυνση του ραδιοσταθμού 902 αριστερά στα FM και προέβη σε απολύσεις όταν η μείωση των εσόδων έκανε την επιχείρηση ζημιογόνο.
Με τον τρόπο αυτό εξασφάλισε τις θέσεις εργασίας στους υπόλοιπους εργαζόμενους. Η άλλη λύση, αυτή της συσσώρευσης ζημιών και χρεών, αργά ή γρήγορα θα οδηγούσε την επιχείρηση στη χρεοκοπία και όλους τους εργαζόμενους στο δρόμο.
Τα κριτήρια με τα οποία έγιναν οι απολύσεις και αν αυτές συνάδουν με την πολιτική γραμμή του μέσου ή και του κόμματος που είναι ιδιοκτήτης, είναι άλλη ιστορία. Ο ίδιος το έχω επαναλάβει πολλές φορές, η «καραμέλα» νομιμοποίησης κάθε βλακείας μετά την μεταπολίτευση ήταν ο ορισμός της κοινής λογικής σαν ανάλγητο νεοφιλελευθερισμό...
Από ιδεολογική πλευρά λοιπόν οι πράξεις στον 902 Αριστερά στα FM έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τα πιστεύω που υποστηρίζει το κόμμα. Πολύ περισσότερο, που τα πιστεύω αυτά τα επιδιώκει με κλείσιμο λιμανιών, άνοιγμα διοδίων και γενικώς πράξεις που παραβιάζουν το νόμο.
Η κομμουνιστική αριστερά συνολικότερα, όπως όλοι οι φορείς ουτοπικών αφαιρετικών οραμάτων, πορεύονται με δυο μέτρα και δυο σταθμά. Το ένα, αυτό των οραμάτων με το οποίο μετρούν και κρίνουν τους άλλους και το άλλο, αυτό των αναγκαιοτήτων που επιβάλλει η πραγματικότητα με το οποίο κρίνουν εαυτούς...
Οι άλλοι δεν έχουν δικαίωμα να απολύουν ή να επιδιώκουν το δικό τους συμφέρον, έστω και αν αυτό γίνεται μέσω των νόμιμων δημοκρατικών οδών. Εμείς όμως έχουμε δικαίωμα να κάνουμε απολύσεις όταν κρίνουμε πως αυτές είναι αναγκαίες...
Σε τραγική θέση...
Στην Ελλάδα σήμερα βρισκόμαστε στην τραγική θέση που είμαστε γιατί εδώ και πολλά χρόνια δεν κάναμε αυτά που έκανε το ΚΚΕ στον 902 Αριστερά στα FM...
Από τη στήλη αυτή έχουμε αναφέρει πολλάκις πως οι απαρχές της χρεοκοπίας μας βρίσκονται στα σοσιαλιστικά πειράματα του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του ’80 που αντί να φροντίσουν για την προσαρμογή της χώρας στα νέα δεδομένα, επέλεξε ένα μοντέλο αργής παρασιτικής «σοβιετοποίησης» της ελληνικής οικονομίας...
Χαρακτηριστικό δείγμα γραφής αυτής της νοοτροπίας ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 το λουκέτο στην Pirelli. Αντί να αποδεχτούν την μείωση του προσωπικού κατά 10% για να μην χάσουν οι υπόλοιποι 900 εργαζόμενοι τις θέσεις τους, κυβέρνηση και συνδικάτα έφτασαν στα άκρα και η εταιρεία αποχώρησε.
Ανάλογη είναι η στάση της κυβέρνησης και στον ενάμισι χρόνο της χρεοκοπίας. Δεν έχει καταφέρει να μειώσει τις δαπάνες του σπάταλου, διαφθαρμένου και αντιπαραγωγικού πελατειακού κράτους με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να κινδυνεύει ολόκληρη η κοινωνία με ανεξέλεγκτη κατάρρευση και έξοδο από το Ευρω…
Η αδυναμία να περιορίσουν τις σπατάλες του πελατειακού κράτους σε συνδυασμό με το όργιο φοροδιαφυγής που επιτρέπει( ή επιβάλει;) το ίδιο διεφθαρμένο κράτος σε διαπλοκή με τις συντεχνίες, απειλούν να βάλουν «λουκέτο» στο «μαγαζί» που ακούει στο όνομα Ελλάδα...
Αν η εφεδρεία των δημοσίων υπαλλήλων είχε δρομολογηθεί από πέρυσι την Άνοιξη σε συνδυασμό με στοχευμένες πολιτικές δημιουργίας θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, τώρα δεν θα συζητούσαμε για την 6η δόση, αλλά για το χρόνο εξόδου στις αγορές...
Αντ΄ αυτού, η πελατοκρατούμενη κυβέρνηση επέλεξε να προφυλάξει πάση θυσία και με κάθε κόστος τους πελάτες και να εξοντώσει μέσω της φορολογίας την οικονομία και την κοινωνία.
Δυστυχώς οι «πελάτες» του δημοσίου και των συντεχνιών φαίνεται πως ελέγχουν ασφυκτικά τόσο τα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία όσο και όσα φλυαρούν στην αντιπολίτευση.
Αυτό σημαίνει πως είναι πολύ πιθανό η Ελλάδα να επιλέξει να αυτοκτονήσει, για να διατηρήσουν τα «κούφια» τους προνόμια... Τα θεωρώ «κούφια» γιατί μετά την κατάρρευση και ένα πιθανό εξοβελισμό από το ευρώ, οι απώλειες για το μέσο όρο της κοινωνίας θα είναι τέτοιες που τα προνόμια θα μεταφράζονται σε προνόμια στο τίποτα...
Είναι σαν να θέλει να διατηρήσει κάποιος μιας Μερσεντές έστω και αν χρειαστεί να χάσει την μηχανή και τους τροχούς, παρά να βολευτεί με ένα Φιατάκι που όμως θα κινείται...