Σε ποια γλώσσα μιλάμε με την τρόικα;
Δημοσιεύτηκε: Πέμ 05 Μάιος 2011, 09:53
Οι χαμηλόβαθμοι «τροϊκανοί» κάνουν τις βόλτες τους στα υπουργεία αυτές τις ημέρες, «τηγανίζοντας» αξιωματούχους της ελληνικής κυβέρνησης. Είναι πολύ αμφίβολο, όμως, παρότι η κοινή γλώσσα επικοινωνίας υπάρχει (τα αγγλικά), αν στις συναντήσεις αυτές όλοι μιλούν την ίδια γλώσσα.
Ας πάρουμε το παράδειγμα του όχι και τόσο εποικοδομητικού διαλόγου που έγινε στο υπουργείο Εργασίας χθες. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι τεχνοκράτες της τρόικας έριξαν τα βλέμματά τους -και δεν έλεγαν να τα σηκώσουν με τίποτα!- στις αυξημένες μεταβιβάσεις από τον προϋπολογισμό προς το ΙΚΑ και τον ΟΑΕΔ.
Σε μια οικονομία που βυθίζεται στην ύφεση το μόνο που με βεβαιότητα «παράγεται» είναι άνεργοι και ελλείμματα στο βασικό ασφαλιστικό ταμείο των μισθωτών, αφού αποδεκατίζονται οι εργαζόμενοι για τους οποίους πληρώνονται εισφορές και αυξάνεται η δυσκολία των εργοδοτών να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς το ΙΚΑ (το φαινόμενο βαφτίζεται εισφοροδιαφυγή, ανεξαρτήτως αν πρόκειται για «μπαταχτσήδες» εργοδότες, ή απλώς για επιχειρηματίες που «πνίγονται» από την κρίση).
Το αποτέλεσμα είναι ότι όσο βαθαίνει η ύφεση, τόσο περισσότερο ανοίγουν «τρύπες» στον κρατικό προϋπολογισμό, που καλείται να καλύψει τα αυξανόμενα ελλείμματα του ΙΚΑ και του ΟΑΕΔ. Επί του θέματος αυτού, οι «τροϊκανοί» δεν έδειξαν ιδιαίτερη κατανόηση στο πρόβλημα της κυβέρνησης. Το μήνυμα τους ήταν απλό: αυξημένες χρηματοδοτήσεις από το Δημόσιο δεν μπορούν να επιτραπούν, παρά μόνο αν δείξει η κυβέρνηση ποιες άλλες δαπάνες θα περικόψει, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι δημοσιονομικά ουδέτερο, όπως λένε στη δική τους γλώσσα οι τεχνοκράτες.
Μια λύση θα ήταν να μειωθούν κι άλλο οι συντάξεις, ή να «πετσοκόψει» η κυβέρνηση τα επιδόματα ανεργίας, πάντως οποιαδήποτε δημοσιονομική απόκλιση δεν γίνεται ανεκτή από την τρόικα. Όσο και αν η κυβέρνηση προσπαθεί να μιλήσει στη δική της γλώσσα, βλέποντας το πρόβλημα από κοινωνικής πλευράς, πάντα με το φόβο μιας σαρωτικής κοινωνικής έκρηξης, οι τεχνοκράτες της τρόικας μιλούν στη δική τους γλώσσα, για δεσμευτικούς στόχους του μνημονίου για το έλλειμμα και μέτρα που θα συμβάλλουν στην επίτευξή τους.
Πίσω από αυτή την «Βαβέλ» κρύβονται αναμφίβολα οι εφιαλτικές παρενέργειες των φαρμάκων του μνημονίου για την οικονομία και την κοινωνική συνοχή. Η Ελλάδα υποχρεώνεται να εφαρμόζει το αυστηρότερο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής στην ιστορία, με μηδενικές στην πραγματικότητα πιθανότητες επιτυχίας (εκτός αν αύριο αρχίσουν να φυτρώνουν... ευρώ στις νερατζιές των αθηναϊκών δρόμων). Όσο η τρόικα αρνείται να αντιληφθεί ότι η προσαρμογή δεν μπορεί να γίνει με τον μπαλτά του χασάπη και σε χρόνους αδιανόητα μικρούς, τόσο θα οδηγεί την Ελλάδα σε αδιέξοδο και θα φέρνει πιο κοντά τη χρεοκοπία που υποτίθεται ότι πασχίζει να αποτρέψει.
Όλα αυτά δεν μπορούν να συνεχισθούν για πολύ. Αν η Ευρώπη και το ΔΝΤ δεν κατανοήσουν ότι χρειάζεται μια διαφορετική προσέγγιση των προγραμμάτων διάσωσης της περιφέρειας, με περισσότερη στήριξη από το Βορρά και ρεαλιστικότερα προγράμματα προσαρμογής μεγαλύτερης διάρκειας, η θεραπεία θα αποδειχθεί πιο επικίνδυνη από την ίδια την ασθένεια.
Ας πάρουμε το παράδειγμα του όχι και τόσο εποικοδομητικού διαλόγου που έγινε στο υπουργείο Εργασίας χθες. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι τεχνοκράτες της τρόικας έριξαν τα βλέμματά τους -και δεν έλεγαν να τα σηκώσουν με τίποτα!- στις αυξημένες μεταβιβάσεις από τον προϋπολογισμό προς το ΙΚΑ και τον ΟΑΕΔ.
Σε μια οικονομία που βυθίζεται στην ύφεση το μόνο που με βεβαιότητα «παράγεται» είναι άνεργοι και ελλείμματα στο βασικό ασφαλιστικό ταμείο των μισθωτών, αφού αποδεκατίζονται οι εργαζόμενοι για τους οποίους πληρώνονται εισφορές και αυξάνεται η δυσκολία των εργοδοτών να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς το ΙΚΑ (το φαινόμενο βαφτίζεται εισφοροδιαφυγή, ανεξαρτήτως αν πρόκειται για «μπαταχτσήδες» εργοδότες, ή απλώς για επιχειρηματίες που «πνίγονται» από την κρίση).
Το αποτέλεσμα είναι ότι όσο βαθαίνει η ύφεση, τόσο περισσότερο ανοίγουν «τρύπες» στον κρατικό προϋπολογισμό, που καλείται να καλύψει τα αυξανόμενα ελλείμματα του ΙΚΑ και του ΟΑΕΔ. Επί του θέματος αυτού, οι «τροϊκανοί» δεν έδειξαν ιδιαίτερη κατανόηση στο πρόβλημα της κυβέρνησης. Το μήνυμα τους ήταν απλό: αυξημένες χρηματοδοτήσεις από το Δημόσιο δεν μπορούν να επιτραπούν, παρά μόνο αν δείξει η κυβέρνηση ποιες άλλες δαπάνες θα περικόψει, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι δημοσιονομικά ουδέτερο, όπως λένε στη δική τους γλώσσα οι τεχνοκράτες.
Μια λύση θα ήταν να μειωθούν κι άλλο οι συντάξεις, ή να «πετσοκόψει» η κυβέρνηση τα επιδόματα ανεργίας, πάντως οποιαδήποτε δημοσιονομική απόκλιση δεν γίνεται ανεκτή από την τρόικα. Όσο και αν η κυβέρνηση προσπαθεί να μιλήσει στη δική της γλώσσα, βλέποντας το πρόβλημα από κοινωνικής πλευράς, πάντα με το φόβο μιας σαρωτικής κοινωνικής έκρηξης, οι τεχνοκράτες της τρόικας μιλούν στη δική τους γλώσσα, για δεσμευτικούς στόχους του μνημονίου για το έλλειμμα και μέτρα που θα συμβάλλουν στην επίτευξή τους.
Πίσω από αυτή την «Βαβέλ» κρύβονται αναμφίβολα οι εφιαλτικές παρενέργειες των φαρμάκων του μνημονίου για την οικονομία και την κοινωνική συνοχή. Η Ελλάδα υποχρεώνεται να εφαρμόζει το αυστηρότερο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής στην ιστορία, με μηδενικές στην πραγματικότητα πιθανότητες επιτυχίας (εκτός αν αύριο αρχίσουν να φυτρώνουν... ευρώ στις νερατζιές των αθηναϊκών δρόμων). Όσο η τρόικα αρνείται να αντιληφθεί ότι η προσαρμογή δεν μπορεί να γίνει με τον μπαλτά του χασάπη και σε χρόνους αδιανόητα μικρούς, τόσο θα οδηγεί την Ελλάδα σε αδιέξοδο και θα φέρνει πιο κοντά τη χρεοκοπία που υποτίθεται ότι πασχίζει να αποτρέψει.
Όλα αυτά δεν μπορούν να συνεχισθούν για πολύ. Αν η Ευρώπη και το ΔΝΤ δεν κατανοήσουν ότι χρειάζεται μια διαφορετική προσέγγιση των προγραμμάτων διάσωσης της περιφέρειας, με περισσότερη στήριξη από το Βορρά και ρεαλιστικότερα προγράμματα προσαρμογής μεγαλύτερης διάρκειας, η θεραπεία θα αποδειχθεί πιο επικίνδυνη από την ίδια την ασθένεια.