Κατάρρευση της οικονομίας στην ύπαιθρο
Δημοσιεύτηκε: Δευ 02 Μάιος 2011, 11:11
Τη χειρότερη περίοδο των τελευταίων, μετά τον πόλεμο, δεκαετιών, διέρχεται ο αγροτικός τομέας της Κρήτης, που βρίσκεται, χωρίς υπερβολή και κατά κοινή ομολογία, σε κατάρρευση.
Ο «ακρογωνιαίος λίθος» του πρωτογενή τομέα στο νησί, η ελαιοκομία, βρίσκεται σε βαθύτατη κρίση, με τους ελαιοπαραγωγούς να νιώθουν εγκλωβισμένοι καλλιεργώντας όπως – όπως τις ελιές τους, αφού η τιμή των 1,70-2 ευρώ δεν τους αρκεί για να επιβιώσουν.
Η αμπελουργία, ως γνωστό, ήδη έχει καταρρεύσει. Κι αν ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο η ελαιοκομία, τότε δεν θα μιλάμε πια για αγροτικό τομέα της Κρήτης και ούτε για δεύτερο μετά τον τουρισμό, «πυλώνα» της οικονομίας του νησιού, με τραγικές συνέπειες για τον τόπο.
Οι υπόλοιποι βασικοί κλάδοι του πρωτογενή τομέα του νησιού και συγκεκριμένα η κτηνοτροφία και τα κηπευτικά, επίσης βρίσκονται σε κρίση, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν έχουν τους τζίρους που θα μπορούσαν αυτοδύναμα να «κρατήσουν» μια οικονομία όπως της Κρήτης.
Η κτηνοτροφία έχει συρρικνωθεί κατά 25% τα τελευταία δύο χρόνια σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων και των κτηνοτροφικών οργανώσεων, επειδή οι παραγωγοί δεν έχουν να συντηρήσουν τα κοπάδια τους αφού δεν πληρώνονται για το γάλα.
Και τα κηπευτικά δίνουν ακόμα κάποιο εισόδημα στους παραγωγούς, το οποίο όμως απορροφάται από τις τράπεζες και τα καταστήματα γεωργικών εφοδίων, όπου τα χρέη είναι στο «κόκκινο». Στην ουσία, το οποίο κέρδος εξαφανίζεται λόγω του χρηματοοικονομικού κόστους.
Αυτή την σκληρή πραγματικότητα περιγράφουν γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Σκληρή για όλους τους κατοίκους της Κρήτης, αφού πλήττεται συνολικά η οικονομία του νησιού. Αρκεί ένα απλό παράδειγμα. Τα χρέη των γεωργών και των κτηνοτρόφων έχουν ήδη οδηγήσει σε «λουκέτο» σημαντικά καταστήματα γεωργικών εφοδίων και εμπορίας ζωοτροφών.
Οι επιπτώσεις όμως στην οικονομία του νησιού είναι πολυδιάστατες. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα «ντόμινο» που επηρεάζει τους πάντες.
Δεν ξεκίνησε με την οικονομική κρίση. Απλά η κρίση των τελευταίων δύο ετών «απογύμνωσε» την πραγματική κατάσταση και πρόβαλε τα ενδογενή προβλήματα του αγροτικού τομέα, τα οποία διαρκώς οξύνονται, παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες πρωθυπουργών και υπουργών που περιοδεύουν τα τελευταία χρόνια στην Κρήτη.
Ο «ακρογωνιαίος λίθος» του πρωτογενή τομέα στο νησί, η ελαιοκομία, βρίσκεται σε βαθύτατη κρίση, με τους ελαιοπαραγωγούς να νιώθουν εγκλωβισμένοι καλλιεργώντας όπως – όπως τις ελιές τους, αφού η τιμή των 1,70-2 ευρώ δεν τους αρκεί για να επιβιώσουν.
Η αμπελουργία, ως γνωστό, ήδη έχει καταρρεύσει. Κι αν ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο η ελαιοκομία, τότε δεν θα μιλάμε πια για αγροτικό τομέα της Κρήτης και ούτε για δεύτερο μετά τον τουρισμό, «πυλώνα» της οικονομίας του νησιού, με τραγικές συνέπειες για τον τόπο.
Οι υπόλοιποι βασικοί κλάδοι του πρωτογενή τομέα του νησιού και συγκεκριμένα η κτηνοτροφία και τα κηπευτικά, επίσης βρίσκονται σε κρίση, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν έχουν τους τζίρους που θα μπορούσαν αυτοδύναμα να «κρατήσουν» μια οικονομία όπως της Κρήτης.
Η κτηνοτροφία έχει συρρικνωθεί κατά 25% τα τελευταία δύο χρόνια σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων και των κτηνοτροφικών οργανώσεων, επειδή οι παραγωγοί δεν έχουν να συντηρήσουν τα κοπάδια τους αφού δεν πληρώνονται για το γάλα.
Και τα κηπευτικά δίνουν ακόμα κάποιο εισόδημα στους παραγωγούς, το οποίο όμως απορροφάται από τις τράπεζες και τα καταστήματα γεωργικών εφοδίων, όπου τα χρέη είναι στο «κόκκινο». Στην ουσία, το οποίο κέρδος εξαφανίζεται λόγω του χρηματοοικονομικού κόστους.
Αυτή την σκληρή πραγματικότητα περιγράφουν γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Σκληρή για όλους τους κατοίκους της Κρήτης, αφού πλήττεται συνολικά η οικονομία του νησιού. Αρκεί ένα απλό παράδειγμα. Τα χρέη των γεωργών και των κτηνοτρόφων έχουν ήδη οδηγήσει σε «λουκέτο» σημαντικά καταστήματα γεωργικών εφοδίων και εμπορίας ζωοτροφών.
Οι επιπτώσεις όμως στην οικονομία του νησιού είναι πολυδιάστατες. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα «ντόμινο» που επηρεάζει τους πάντες.
Δεν ξεκίνησε με την οικονομική κρίση. Απλά η κρίση των τελευταίων δύο ετών «απογύμνωσε» την πραγματική κατάσταση και πρόβαλε τα ενδογενή προβλήματα του αγροτικού τομέα, τα οποία διαρκώς οξύνονται, παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες πρωθυπουργών και υπουργών που περιοδεύουν τα τελευταία χρόνια στην Κρήτη.